Laatste zondag van het kerkelijk jaar.

“Loslaten en vasthouden”

Voorbij de wolk van mijn verdriet
licht jouw gelaat soms even op.
Je bent ver weg en toch dichtbij,
het licht dat jou omgeeft is ook in mij
wanneer ik bid:
ik geloof in de Liefde
in geloof in het Leven
ik geloof in het Licht
waarin jij woont voorgoed.
Voorbij de wolk van mijn verdriet
raakt tijd de eeuwigheid.

(Caritas van Houdt)

Loslaten en afscheid nemen is een moeilijke weg om te gaan.
We vergezellen iemand op diens tocht op weg naar zijn levenseinde.
We houden elkaar vast tot het moment komt dat het tijd is om elkaar los te laten. We houden vast wat van waarde is en vertrouwen in wat komt.

Symboliek in de schikking:
Twee aparte bundels gras, die elkaar vasthouden en samen door het water gaan.
De stronk verwijst naar hen die ons zijn voorgegaan.
We steken kaarsjes aan voor allen die gestorven zijn.