banner.JPG

6e zondag

Het Marcusevangelie verhaalt hoe Jezus in alle eenvoud, niet hoog te paard, maar op een ezel Jeruzalem binnentrekt. Mensen verwelkomen hem met takken met bladeren, die ze in het veld afhakten. De kleur rood die we in de schikking gebruiken is een verwijzing naar de liefde, het hart, maar ook naar het lijden, het bloed. In het verhaal van Marcus spreiden vele mensen hun mantels als een rode loper uit op de weg voor Jezus.

foto's : Jannie Warmolts

Op weg gaan in alle eenvoud
niet hoog te paard maar op een ezel:
lastdier van de armen.
Weet hebben van lijden,
de zwaarte van een last,
angst, sterven, verdriet
Maar, ook het geheim van levenskracht
verscholen in het groen..

 

5e zondag

Jezus zegt: “Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht”. De aarde is in het vrucht dragen onmisbaar: alleen in verbondenheid met de aarde en vanuit de aarde kan de graankorrel zich “ontledigen” zodat de kiem kan gaan groeien en uit de donkere diepte, de zwarte aarde, het licht zoeken. Vanuit dat zonlicht gevoed door water en aarde kan de kiem een halm worden met veel graankorrels en zo meel voor brood. Dit sterven en loslaten, schept ruimte voor nieuw leven en groeikracht, maar gaat niet zonder pijn: de kruisiging wacht Jezus. De pijnpunten illustreren dat.

Als een graankorrel
afdalen in de duisternis van de zwarte aarde
Je toevertrouwen aan dat wat je breekt,
zodat kiemkracht ruimte krijgt.
Vertrouwen op levenskracht
die doorbreekt uit het duister naar het licht,
vruchtbaar leven wordt, opnieuw.
Brood voor velen.

 

4e zondag

Met vijf broden en twee vissen die een jongen brengt wordt een grote groep voorzien van voedsel. Het gebaar van delen is de grondslag van handelen in het licht van God: alleen door te delen van het beschikbare voedsel kunnen ook anderen leven. Leven is breken en delen, dat lijkt de kernboodschap van het geheim te zijn.

Het geheim wordt zichtbaar in daden van recht doen,
zorg voor voedsel van lichaam en geest,
in breken en delen van twee vissen en vijf broden
Zeven…. het getal van de drie-ene
verbonden met de aarde, de vier windstreken.
In breken en delen bloeit leven op
als tere bloesem aan een boom na de winter.

 

3e zondag

Het eerste optreden van Jezus begint met een grote schoonmaak van het huis van zijn Vader, het spirituele centrum. Alles wat de bron vervuilt, wordt van tafel geveegd, handelaars en geldwisselaars stuurt hij weg. De spiegel vertelt dat ook wij grote schoonmaak moeten houden om de Bron van waaruit wij leven schoon te houden.

 

Schoon schip maken,
ruimte scheppen voor dat wat werkelijk van waarde is
en niet voor geld te koop.
Ruimte voor het geheim van leven
is ruimte voor groeikracht
in je zelf, vanuit je zelf
als groen dat het duister doorbreekt
als leven dat opstaat
uit dat wat benauwt en doodt:
een nieuw begin.

 

2e zondag

Marcus verhaalt hoe Jezus samen met drie leerlingen op een hoge berg van gedaante verandert en zijn kleren helder wit glanzen. Hij vraagt hen te zwijgen over wat zij zagen.

Op de berg:
-onuitspreekbaar geheim-
zien, soms even, glanzend licht van God, goudstof in de ziel,
dat je verlicht, uit het duister trekt, sprakeloos maakt:
zwijgen is goud.
In daden wordt leven in het licht van God zichtbaar en straalt.

 

1e zondag

Op deze eerste zondag in de Veertigdagentijd lezen we in Marcus dat Jezus de woestijn intrekt om daar veertig dagen te verblijven. Wat wij in dit verhaal en de spiegel zien is dat hij zich eerst in alle stilte terugtrekt om tot de kern van zijn opdracht en zichzelf te komen. Inkeer gaat aan daden vooraf.

Een ronde glazen schaal met zand. Een ronde schaal bakent de ruimte om je heen af, de rand is als een ring van stilte om je heen: een afgrenzing van de drukke wereld. De bloembol bevat het geheim. Jijzelf bent het middelpunt om plaats te geven aan het geheim van het leven.  Jezus trok de woestijn in, zand herinnert daaraan.

Je afzonderen, stilte zoeken
ruimte, leegte, -als in een woestijn-
met niets dat afleidt, om stil te worden
tot inkeer te komen, tot jezelf….
Cirkelen om het geheim van leven
in je verscholen, buiten jou voelbaar,
je spiegelen in het licht van de ruimte
een bloem, verscholen in het duister van een bol.
Groeikracht
levenskracht
komt in zicht.